Aantal armen neemt af, maar dat is niet het hele verhaal

Armoede blijft dalen in Nederland. Dat berichten de media naar aanleiding van de Armoede in kaart 2019 van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Dit is echter niet het hele verhaal, want de cijfers laten ook andere ontwikkelingen zien die relevant zijn. Dit verhaal achter de cijfers helpt om te duiden hoe armoede zich in Fryslân ontwikkelt.

Sinds 2013 zijn er grofweg 4.500 minder personen met een laag inkomen, een afname van minder dan één procent in verhouding tot de totale bevolking. Langdurige armoede neemt daarentegen toe: mensen die vier jaar of langer van een laag inkomen rondkomen. Zo telde Fryslân in 2014 grofweg 7.100 huishoudens die langdurig arm zijn. In 2017 loopt dit op naar 9.400. Deze cijfers en meer zijn te vinden in de monitor Inkomen. Daaruit blijkt bijvoorbeeld ook dat in 2017 er grofweg 11.500 arme inwoners zijn met een betaalde baan, waarvan 2.700 zelfs vier jaar of langer arm zijn.

Alhoewel in totaal minder mensen arm zijn, lopen bepaalde groepen een groter risico op armoede. Dit zijn de jongsten en de alleroudsten van de bevolking. Ook blijkt dat betaald werk lang niet altijd de weg is om uit de armoede te raken. Grofweg een derde van alle volwassenen in armoede heeft een betaalde baan of is een zelfstandige. Dit zijn de zogenaamde werkende armen. Ook zijn er regionale verschillen. Zo ligt het aandeel arme inwoners het hoogst in de gemeente Leeuwarden, Harlingen en Schiermonnikoog.

De Nederlandse armoedestatistiek kent verschillende methoden en definities om armoede te meten. Dit is meebepalend voor hoe hoog of laag het aantal arme inwoners is. In een eerdere verkenning laten de landelijke planbureaus zien dat armoede zich moeilijk in één getal laat vangen. Alhoewel het aantal mensen in armoede sinds 2013 afneemt, valt niet uit te sluiten dat de problemen binnen de overblijvende groep armen toenemen. Dat hangt af van met welke methode er gemeten wordt.